ทำไมเด็กออกจาก ร.ร. เร็ว !

จันโททัย

เด็กออกจากโรงเรียนเร็วในที่นี้ หมายถึงว่า ยังเรียนไม่ทันจบ ป.6 ก็ออกแล้ว ยังเรียนไม่ทันจบ ม. 3 ก็เผ่นอีก ยังเรียนไม่ทันจบม.6 ก็กราบลาโรงเรียนก่อนอย่างน่าตกใจ

เมื่อเร็ว ๆ นี้ มีนักวิชาการออกมาพูดว่า ทั่วประเทศมีเด็กที่ต้องออกจากโรงเรียนก่อนกำหนด หรือ ออกกลางคันทุกจังหวัด ถึง 1.02 ล้านคน น่าตกใจ น่าหวั่นใจ

น่าสะเทือนใจเป็นที่สุดว่า การศึกษาของไทยเรา เอาเด็กไว้ไม่อยู่ในโรงเรียนแล้วหรือนี่ เวรแท้ ๆ

ไปเที่ยวหาข้อมูลว่า ทำไมเด็กถึงออกจากโรงเรียนเร็วแท้ โดยให้ลูกสาวและหลานชายช่วยค้นหาด้วย พอได้คำตอบออกมาได้ว่า มีหลายเรื่องที่เกี่ยวกับตัวเด็กเอง

อาทิ สุขภาพไม่ดี สติปัญญาก็อาจบกพร่อง มีปัญหาด้านพฤติกรรมเข้ามาอีก เช่น ไม่อยากเรียน บ้างม่เชื่อมั่นในระบบการศึกษาว่า จะสามารถทำให้มีชีวิตที่ดีได้

เด็กบางคนเบื่อหน่ายการเรียนเพราะเรียนไม่สนุก บ้างติดเกม ติดเพื่อน ทะเลาะวิวาท บ้างติดยาเสพติด

หลายคนมีปัญหากับเพื่อน คือ ทะเลาะเบาะแว้งกับเพื่อน ถูกกลั่นแกล้งก็มี บ้างอาจจะมีปัญหากับครู บางคนก็ถูกคุมขังอยู่ในสถานพินิจ

หลายคนเลิกเรียนไปประกอบอาชีพ บ้างก็ไปมีครอบครัว หรือ ไม่ก็มีบุตร กลายเป็นครอบครัวมีรายได้น้อย แถมผู้ปกครองไม่มีงานทำ หรือ มีรายได้ไม่สม่ำเสมอ

จึงเป็นเหตุผลที่สำคัญที่สุดที่จำเป็นต้องให้ลูกหลานออกจากโรงเรียน

รองลงไป ก็คือ ความสัมพันธ์ในครอบครัว ปัญหาด้านเศรษฐกิจ ครอบครัวแตกแยก ทำให้เกิดสถานการณ์ที่เรียกว่าพ่อเลี้ยงเดี่ยวแม่เลี้ยงเดี่ยว

ครอบครัวแหว่งกลาง คือ อยู่กับปู่ย่าตายายตามลำพังก็มีเยอะ รวมไปถึงการย้ายถิ่นฐานตามผู้ปกครอง ผู้ปกครองไม่มีเวลาในการมาดูแล 

ผลที่ตามมาก็ คือ เด็กถูกทอดทิ้ง หลาย ๆ คนไม่ให้ความสำคัญกับการศึกษา ผู้ปกครองต้องการให้เด็กทำงานหารายได้ให้ครอบครัว

ผู้ปกครองหลายคนไม่มีความรู้ความเข้าใจพอที่จะให้คำแนะนำในการมีส่วนร่วมในกิจกรรมของโรงเรียน แม้แต่เรื่องการสื่อสารการติดต่อกับโรงเรียนก็มีความสำคัญที่ผู้ปกครองมักขาดตรงนี้ไป

ที่เกี่ยวข้องกับโรงเรียนก็ คือ ที่ตั้ง ขนาด สัดส่วนระหว่างนักเรียนกับครูห่างกันมาก

คุณภาพของครู  รวมถึงหลักสูตรและบทเรียนไม่สอดคล้องกับความสามารถของเด็ก  โรงเรียนขาดอุปกรณ์การเรียนการสอน ขาดบริการการแนะแนว  ไม่มีมาตรการดูแลช่วยเหลือนักเรียนที่ประสบปัญหาต่างๆอย่างจริงจัง 

ครูขาดการติดตามเด็กที่ขาดเรียน  ครูไม่ให้ความเป็นธรรมกับนักเรียน

โรงเรียนขาดระบบการป้องกันการลาออกกลางคันที่มีประสิทธิภาพ  หลายท้องที่การเดินทางไม่สะดวกหรือต้องเสียค่าใช้จ่ายสูง เป็นต้น.นอกจากนั้นยังมีเหตุผลด้านสภาพแวดล้อม 

เช่น ประชาชนในชุมชนไม่เห็นความสำคัญของการศึกษา ความสัมพันธ์ระหว่างชุมชนกับสถานศึกษาที่อยู่ห่างไกลกันเกินไป

สาเหตุมาจากระบบและระดับนโยบายของรัฐ คือ กฎหมายการศึกษาภาคบังคับของไทย ซึ่งกำหนดให้เด็กไทยต้องเรียนชั้นประถมศึกษา ปีที่ 1 จนจบการศึกษาอย่างน้อยที่สุด ก็ในระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น คือชั้น ม. 3

เมื่อเรียนจบครบตามกฎหมาย ผู้ปกครองหรือเด็กในครอบครัวที่มีข้อจำกัด ส่วนหนึ่งจึงมักตัดสินใจออกจากระบบการศึกษา และ รัฐไม่สามารถเติมเต็มด้านโครงสร้างพื้นฐาน สิ่งอำนวยความสะดวกอย่างอื่นหรือเงินทุนสนับสนุนให้กับโรงเรียนที่ขาดแคลนได้

ฟังดูแล้ว เป็นปัญหาหนักสาหัสสากรรจ์เหลือเกินนะครับ สำหรับการศึกษาของไทย   

ถ้าหากรัฐบาลและกระทรวงศึกษาธิการ รวมทั้งกระทรวงอุดมศึกษาฯ ยังไม่เข้มแข็ง ยังบริหารงานมีข้อบกพร่อง หรือ ได้ผู้นำที่ยังดูอ่อนด้อยเกี่ยวกับเรื่องการศึกษา ก็น่าหนักใจแทนประเทศไทยของเราเหลือเกินนะครับท่าน

จะทำอย่างไรกันดี ที่จะไม่ให้เด็กนักเรียนออกกลางคันมากมายอย่างนี้

ถ้าท่านมีวิธีการแก้ไขอยู่บ้าง ขอได้โปรดแจ้งวิธีการให้ด้วยจะเป็นพระคุณอย่างสูงครับเผื่อเห็นแก่เด็กๆลูกหลานของเรานะครับ