"คำถามถึงรัฐมนตรีศึกษา" 

จันโททัย 

คนไทยทั้งประเทศคิดว่ามีความคิดเหมือนกัน คือ เป็นห่วงเรื่องการศึกษาของเรา ซึ่งถดถอยมาหลายปีเต็มทีด้วยหลายสาเหตุ

มีผู้รู้หลายท่าน ได้พยายามให้ข้อเสนอแนะไปยังกระทรวงศึกษา บางคนก็พูดจนปากจะฉีกถึงตูดการศึกษาก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้น

สิ่งต่อไปนี้ก็เป็นคำถามถึงกระทรวงศึกษาอีกนั่นแหละว่า

ทำไม ยังเน้นการเรียนการสอนในโรงเรียนเพื่ออยากให้ "เด็กรู้" เท่านั้น จึงเป็นการเรียนในโรงเรียนแค่ถ่ายทอดการเรียนรู้จากครูสู่เด็กเท่านั้น

ทำไม ไม่ให้ความสำคัญกับการเรียนเพื่อการสร้างสรรค์และการเปลี่ยนแปลง

ทำไม ไม่จัดการเรียนเพื่อการค้นพบตัวเองคนพบศักยภาพของตนเอง เรียนเพื่อให้เปลี่ยนแปลงตัวเอง เรียนเพื่อค้นพบคุณค่าและความหมายของสิ่งต่าง ๆ รอบตัวด้วยการตั้งคำถามมากกว่าหาคำตอบ เหมือนกับคำกล่าวที่ว่า

"เรียนรู้สู่โลกกว้าง ให้สิ่งรอบข้างเป็นครู"

ทำไม ไม่มีการอบรมครู ให้รู้เรื่องทฤษฎีการศึกษาดี ๆ สำหรับเด็ก ๆ หรือสำหรับผู้ใหญ่ก็ตาม ควรมีคำถามต่อไปว่า อบรมไปแล้วมีการนำไปปฏิบัติต่อกี่คนกี่แห่ง ได้ผลอะไรบ้าง ความชัดเจนของนโยบายของกระทรวงศึกษาธิการ และ เงื่อนไของค์ประกอบอื่น ๆ ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในวิธีการจัดกระบวนการเรียนรู้มีหรือไม่

เพราะอบรมไปอย่างเดียว ก็คงไม่สามารถเปลี่ยนครูที่สอนแบบเดิม ๆ มาหลายสิบปีได้ ไม่ว่าจะใช้เงินไปกี่พันล้านอย่างที่กระทรวงศึกษาทำอยู่

ทำไม การศึกษาจึงมีเพียงหนทางเดียวเป็นทางด่วนหรือเป็น one way ที่ขึ้นแล้วลงยาก

ทำไม ต้องเรียนแล้วมุ่งไปที่โรงงานอุตสาหกรรม ไปสู่ภาคบริการอย่างเดียว

ทำไม ไม่ส่งเสริมการเรียนที่มุ่งกลับไปสู่ชุมชนหรือท้องถิ่นบ้านเกิดของตนด้วย

ทำไม ไม่อยากมีโรงเรียนดีเด่นหรือเป็นเลิศที่เป็นต้นแบบของการเรียนแล้วคนสามารถเรียนจบแล้วอยู่ในท้องถิ่นได้อย่างมีความสุขและมีงานทำ

ทำไม ต้องมีแต่โรงเรียนที่ปรับปรุงสวยงามเหมือนรีสอร์ท มีการจัดการเรียนการสอนที่เน้นแต่ผลการเรียน เน้นแต่คะแนนสูงๆ โดยไม่สนใจว่าผู้อำนวยการโรงเรียน ครูผู้สอนไปกู้เงินมาทำโรงเรียนเป็นหนี้กี่ล้าน ไม่สนใจปัญหาความทุกข์ยากหนี้สินการทำมาหากินของพ่อแม่ผู้ปกครองนักเรียน จึงมีแต่ปัญหาสิ่งแวดล้อมบ้าง ปัญหาชุมชนบ้าง ปัญหาเกี่ยวกับการทะเลาะเบาะแว้งของวัยรุ่น

คงจะไม่มีประโยชน์ ถ้าเป็นโรงเรียนยอดเยี่ยม แต่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับปัญหาของชุมชน อาจเป็นได้แค่โรงเรียนตัวอย่างของกระทรวงศึกษาธิการ

ทำไม ไม่สร้างโรงเรียนที่เป็นต้นแบบของโรงเรียนที่มีคุณภาพยอดเยี่ยม หรือเป็นโรงเรียนที่เด็กไปเรียนแล้วมีความสุขมีความสนุกสนาน เรียนจบแล้วสามารถพึ่งพาตัวเองได้ เป็นฉที่เป็นส่วนหนึ่งของชุมชน ไม่แปลกแยกออกไป ไม่แย่งนักเรียนจากโรงเรียนต่างตำบลต่างอำเภอเพื่อมาเรียนโรงเรียนในระดับจังหวัดเพียงไม่กี่โรงเท่านั้น

น่าคิดนะครับท่านผู้เป็นใหญ่ทั้งหลายครับ จะทำอย่างไรกันดีครับที่จะทำให้การศึกษาของเราเชิดเฉลารุ่งเรืองมากกว่านี้ครับ

#กดคลิก ติดตาม ส่งแชร์ข่าว edunewssiam  ได้ที่นี่ https://www.facebook.com/edunewssiamfanpage