จันโททัย : คำถามเกี่ยวกับการศึกษา

 

"คำถามเกี่ยวกับการศึกษา"

 

  จันโททัย กลีบเมฆ

 

 

ตราบใดที่การศึกษาของเรายังลุ่ม ๆ ดอน ๆ หรือยังหัวมงกุฎใช้มังกร หรือไม่ก็ครึ่งบกครึ่งน้ำอยู่อย่างนี้ ก็ทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับเรื่องการศึกษาออกมาเรื่อย ๆ เช่นคำถามต่อไปนี้

 

1 การประชุม อบรม สัมมนาของบรรดาเพื่อนครูต่าง ๆ ในสารพัดเรื่องหรือสำหรับข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ก็ตามทีเถอะ คำถามก็มีว่า...

เมื่อประชุมอบรมหรือสัมมนาไปแล้ว มีการนำเอาผลไปปฏิบัติกี่คนกี่แห่ง และ ได้ผลอะไรบ้าง ความชัดเจนของนโยบายของกระทรวงศึกษาธิการ รวมทั้งเงื่อนไของค์ประกอบอื่น ๆ ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในวิธีการจัดระบบการเรียนรู้มีเกิดขึ้นบ้างหรือไม่ มันจะกลายเป็นสูญเปล่า เสียทั้งเวลาเสียทั้งงบประมาณในการจัดการข้างต้น

 

2 ทำไมการศึกษาจึงมีหนทางเดียวสำหรับผู้มีผลคะแนนดีเท่านั้น ถือเป็นทางด่วนที่ขึ้นแล้วลงยาก

ทำไมต้องเรียนแล้วเพื่อมุ่งไปสู่อุตสาหกรรม ไปสู่ภาคบริการอย่างเดียว ทำไมไม่ส่งเสริมการเรียนที่มุ่งกลับไปสู่ชุมชนท้องถิ่นตนเองด้วย แล้วก็ทำไม ไม่มีโรงเรียนที่เราเรียกกันว่าโรงเรียนในฝันที่เป็นต้นแบบของการเรียนแล้ว คนสามารถอยู่ในท้องถิ่นอย่างมีความสุขได้

 

3 ทำไมต้องมีแต่โรงเรียนดีเด่น แบบที่เรียกว่ามีภูมิสถาปัตย์สวยงามเหมือนรีสอร์ท เหมือนโรงแรม

ทำไมหนอมีแต่การจัดการเรียนการสอนที่เน้นผลการเรียน เน้นคะแนนสูง ๆ บางทีเราก็ลืมไปว่า ผู้อำนวยการโรงเรียน รวมทั้งครูผู้สอนไปกู้เงินมาทำโรงเรียนเป็นหนี้จนอ่วมอรทัย หรือไม่ก็ไม่สนใจปัญหาความทุกข์ยากเดือดร้อนเรื่องหนี้สินการทำมาหากินของพ่อแม่ผู้ปกครองนักเรียน ปัญหาสิ่งแวดล้อม ปัญหาชุมชนที่มี 108 พันเก้า ทำไมไม่สอนให้เด็กได้รู้และเข้าใจบ้าง

 

4 จะเป็นโรงเรียนยอดเยี่ยมอยู่ได้อย่างไร ถ้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับปัญหาของชุมชน

หรือว่าจะเป็นความพอใจของนักการเมือง ของผู้บริหารกระทรวงศึกษาธิการ ของเขตพื้นที่การศึกษาเท่านั้นหรือ ทำไมไม่สร้างต้นแบบโรงเรียนยอดเยี่ยมของชุมชนดูบ้าง ซึ่งเป็นโรงเรียนที่คนไปเรียนแล้ว มีแต่ความสุขและพึ่งตนเองได้ เป็นโรงเรียนที่ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของชุมชน ไม่แปลกแยก  ทุกวันนี้โรงเรียนระดับจังหวัดก็แย่งเอาเด็กจากในหมู่บ้านในตำบล ในอำเภอ ไปเข้าโรงเรียนระดับจังหวัดกันหมดแล้ว โรงเรียนในชนบทจะมีเด็กที่ไหนไปเรียนล่ะครับ

 

5 ทำอย่างไรจะให้โรงเรียนสอนเนื้อหาของชีวิตที่เป็นจริงที่ได้พบเจออยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

แต่กลายเป็นว่า ไม่ได้มองความเป็นองค์รวมของชีวิตเด็กที่มีพ่อแม่ มีครอบครัว มีปัญหาสารพัดที่ไม่ควรทิ้งไว้ที่บ้านเมื่อเด็กไปโรงเรียน

 

6 คำถามจากคนอีกกลุ่มหนึ่งก็คือ จัดการศึกษาแบบนี้จะไปแข่งขันกับใครในโลกนี้ได้

เพราะว่า โลกนี้เปลี่ยนไปมากแล้ว ถ้าเรายังสู้สิงคโปร์ มาเลเซีย เวียดนาม หรือแม้แต่อินโดนีเซียและฟิลิปปินส์ไม่ได้ ก็ยากที่เราจะยืนอยู่แถวหน้า เราไม่ควรกลับไปหาวันวานที่ยังหวานอยู่เป็นเด็ดขาด

 

ใครจะมีคำตอบให้ได้บ้างครับ ?

 

#กดคลิก ติดตาม ส่งแชร์ข่าว edunewssiam ได้ที่นี่ https://www.facebook.com/edunewssiamfanpage